Home is where the heart is
Blijf op de hoogte en volg Maaike
12 Januari 2014 | Peru, Pisac
Het is Maria's laatste dag hier. We doen al onze ochtendrituelen, en brengen de middag schilderend door. Opeens wordt er aangeklopt. Het is een Peruaanse man die hoog in de bergen woont. Hij is de hele weg naar beneden gelopen om Eroca te vragen of ze werk voor hem heeft. Dat heeft ze niet. Ze vertelt me dat de man een heler is. 'Wat kan die dan?' vraag ik. Nou, zegt ze, hij kan bijvoorbeeld cocaine bladeren lezen. 'Goed,' zeg ik, laten we hem vragen dat voor ons te doen, zo kan hij wat geld verdienen en ik ben wel benieuwd.'
Zo gezegd zo gedaan. Ik moet toegeven dat het interessant is. Sommige dingen die hij 'leest' zijn verrassend raak. Andere dingen liggen in de toekomst, of die dingen kloppen zal nog moeten blijken. En sommige vragen kun je hem gewoon niet stellen; wanneer we hem vragen of we klaar zijn om van prana te leven, zegt hij hoofdschuddend 'je moet wel eten hoor!' Dat soort dingen snapt 'ie niet.
Hij zegt dat er een partner voor me in het verschiet ligt, maar voorlopig nog niet. En dat ik 2 kinderen zal krijgen. Dat ik niet in Nederland blijf wonen. Dat ik mijn endometriose zal weten te genezen, en dat dat proces hier in Peru al in gang gezet is. Dat is frappant, want ik heb er momenteel minder last van dan anders. Ik ben dagelijks actief bezig met de heling ervan.
Wel, we zullen zien of hij gelijk krijgt.
Nadat Maria, Eroca en ik gegeten hebben en onze meditatie hebben gedaan, besluiten we nog een wandeling te maken door de bergen. Het is donker. De lucht is warm, en overal om ons heen hoor je de natuur; de kracht waarmee het water door de rivier stroomt, krekels, een uil. Geratel, geluiden van dieren die we niet thuis kunnen brengen. We staan stil en nemen het in ons op. Ik kijk om me heen. De bergen en de enorme macht die ze uitstralen boezemen me ontzag in. Daarboven de sterren, helder schitterend. De maan die zoveel licht geeft dat je er bijna een boek bij kunt lezen. Ik kijk, luister, zuig de lucht diep in mijn longen. Voeten in de aarde, hoofd in de hemel; home is echt waar het hart is.
English version
Home is where the heart is
It's Maria's last day here. We do all our morning rituals, and spend the afternoon painting together. Suddenly someone knocks on the door. It is a Peruvian man who lives high up in the mountain. He came all the way down to ask Eroca if she can offer him a job. She can't. She tells me the man is a healer. 'What does he do?' I ask her. 'Well,' she says 'for example, he can read coca leaves.' 'Great!' I say, 'let's ask him to do that for us, I am curious and like that he can earn some money.'
So that's what happens. I have to admit it is interesting. Some of the things he says are spot on, some others are about the future, so we'll have to see if that will come true. And a few things we simply can't ask him; when we ask him if we are ready to live on prana, he shakes his head and says 'you gotta keep eating!' That type of things he doesn't understand.
He says that I will get a new partner, but not yet, I have to be patient. And that I will get 2 children. That I will not keep living in the Netherlands. And that I will be able to heal my endometrioses, that process already started here in Peru. That could be, because I am doing lots of healing on that and my period that I have now is much less painful than it usually is. Well, one day we'll know if he was right.
After Maria, Eroca and I had dinner and did our meditation, we decide to go for a walk in the mountains. It's dark. The air is warm, and everywhere around you hear nature; the power of the water streaming through the river, crickets, an owl. Other sounds of animals we don't recognize. We stand still and take it in. I look around me. The mountains and the enormous power they radiate fill me with reverence.
Above them the stars, bright and flickering. The moon, with light so bright you can almost read a book in it. I look, listen, suck the air deep into my longs. Feet in the earth, head up to the heaven, home really is where the heart is.
Zo gezegd zo gedaan. Ik moet toegeven dat het interessant is. Sommige dingen die hij 'leest' zijn verrassend raak. Andere dingen liggen in de toekomst, of die dingen kloppen zal nog moeten blijken. En sommige vragen kun je hem gewoon niet stellen; wanneer we hem vragen of we klaar zijn om van prana te leven, zegt hij hoofdschuddend 'je moet wel eten hoor!' Dat soort dingen snapt 'ie niet.
Hij zegt dat er een partner voor me in het verschiet ligt, maar voorlopig nog niet. En dat ik 2 kinderen zal krijgen. Dat ik niet in Nederland blijf wonen. Dat ik mijn endometriose zal weten te genezen, en dat dat proces hier in Peru al in gang gezet is. Dat is frappant, want ik heb er momenteel minder last van dan anders. Ik ben dagelijks actief bezig met de heling ervan.
Wel, we zullen zien of hij gelijk krijgt.
Nadat Maria, Eroca en ik gegeten hebben en onze meditatie hebben gedaan, besluiten we nog een wandeling te maken door de bergen. Het is donker. De lucht is warm, en overal om ons heen hoor je de natuur; de kracht waarmee het water door de rivier stroomt, krekels, een uil. Geratel, geluiden van dieren die we niet thuis kunnen brengen. We staan stil en nemen het in ons op. Ik kijk om me heen. De bergen en de enorme macht die ze uitstralen boezemen me ontzag in. Daarboven de sterren, helder schitterend. De maan die zoveel licht geeft dat je er bijna een boek bij kunt lezen. Ik kijk, luister, zuig de lucht diep in mijn longen. Voeten in de aarde, hoofd in de hemel; home is echt waar het hart is.
English version
Home is where the heart is
It's Maria's last day here. We do all our morning rituals, and spend the afternoon painting together. Suddenly someone knocks on the door. It is a Peruvian man who lives high up in the mountain. He came all the way down to ask Eroca if she can offer him a job. She can't. She tells me the man is a healer. 'What does he do?' I ask her. 'Well,' she says 'for example, he can read coca leaves.' 'Great!' I say, 'let's ask him to do that for us, I am curious and like that he can earn some money.'
So that's what happens. I have to admit it is interesting. Some of the things he says are spot on, some others are about the future, so we'll have to see if that will come true. And a few things we simply can't ask him; when we ask him if we are ready to live on prana, he shakes his head and says 'you gotta keep eating!' That type of things he doesn't understand.
He says that I will get a new partner, but not yet, I have to be patient. And that I will get 2 children. That I will not keep living in the Netherlands. And that I will be able to heal my endometrioses, that process already started here in Peru. That could be, because I am doing lots of healing on that and my period that I have now is much less painful than it usually is. Well, one day we'll know if he was right.
After Maria, Eroca and I had dinner and did our meditation, we decide to go for a walk in the mountains. It's dark. The air is warm, and everywhere around you hear nature; the power of the water streaming through the river, crickets, an owl. Other sounds of animals we don't recognize. We stand still and take it in. I look around me. The mountains and the enormous power they radiate fill me with reverence.
Above them the stars, bright and flickering. The moon, with light so bright you can almost read a book in it. I look, listen, suck the air deep into my longs. Feet in the earth, head up to the heaven, home really is where the heart is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
