Wonderbaarlijke veranderingen
Blijf op de hoogte en volg Maaike
28 Februari 2014 | Peru, Pisac
Een week of 2 geleden heb ik het vasten gebroken. Het waren maar 3 dagen waarvan 35 uur zonder water, maar het was behoorlijk heftig. De eerste dag voelde ik me grieperig, typische symptomen van ontgifting. De tweede dag was ik super misselijk en had constant de drang tot overgeven. Mijn lever was zich aan het ontdoen van overtollig gal en dat eindigde in mijn maag. Normaal gesproken komt het er met ontlasting mee uit, maar mijn darmen zijn dermate beschadigd dat er alleen maar ontlasting uitkomt als ik ze zo volstauw met eten dat er geen plek meer is. Ik moest dus een handje helpen en deed elke dag een klysma. De misselijkheid hield op zodra ik ophield met water drinken. Dorst had ik helemaal niet, en ik bleef maar plassen.
Ik heb tijdens het vasten vooral veel in bed gelegen, milde yoga oefeningen gedaan en gemediteerd, gechant en gevisualiseerd met de focus op het leven van prana. En de hulp van engelen gevraagd. En toen ik toch bezig was, ook maar gelijk een engel om een leuke partner gevraagd, en eentje om een groter huis, en eentje om een goed inkomen, en ja, toen heb ik ook maar gelijk om een grote inloopkast gevraagd. Maar ik dwaal af.
De 4e dag brak ik het vasten en at wat fruit. Die avond besloot ik stukjes aardappel te bakken met wat zeezout en rozemarijn, iets wat ik hier regelmatig heb gedaan en wat mijn 'junkfood' was. Terwijl ik het stond te bakken vond ik het al niet zo lekker ruiken als normaal, en toen ik het at werd ik er ronduit misselijk van. Naast nog wat kippensoep, is dat het laatste gekookte voedsel wat ik genuttigd heb.
Want de aardappels zijn niet het enige wat me misselijk maakt; telkens wanneer men hier staat te koken haal ik mijn neus op. Mijn afkeer is zo groot dat ik er soms de ruimte om verlaat.
Nee, het enige wat ik nog wil eten is fruit en worteltjes of salade. Gisteren ging ik naar Cusco, de grote stad, en al het eten, alle snacks, alles waar ik normaal zo'n trek in heb- ik keek er nu naar alsof het vergif is en dacht alleen maar: bah.
Nu is het niet zo dat ik volledig junkvrij ben. Ik hang mentaal nog in oude patronen en denk regelmatig aan pizza. Het verschil is dat ik er aan denk, en denk dat het lekker zou zijn, maar ik heb er niet echt trek in zoals vroeger. Het zou kunnen dat als ik nu een hap pizza zou nemen, ik het helemaal niet meer lekker vind. Maar het zou ook kunnen dat ik het heerlijk vind, dus ik ga het simpelweg niet riskeren (let wel, ik zeg niet nooit, maar voorlopig in elk geval niet). Dus ja, de gedachte aan pizza en hamburgers en indiaas eten is er nog wel, regelmatig zelfs, maar de enorme trek erin, die is verdwenen.
Daarnaast is de afkeer van 'processed foods' groot. Zet me een stuk pure cacoa met honing voor mijn neus en ik sta er neutraal tegenover, maar zet me een twix of mars voor mijn neus en ik denk 'gatver'.
Is dat niet bijzonder? Ik val elke dag van de ene verbazing in de andere. Eroca is ook verbaasd. Ze zegt dat zij een maand lang op ALLEEN quinoa en gestoomde groenten moest leven voor ze begon te ervaren wat ik nu ervaar.
Ik durf het allemaal nog niet echt te geloven. Ik neem aan dat als ik weer dingen ga eten als brood of kaas of patat, de trek ernaar weer terugkomt, dus ik ga trachten zo lang mogelijk van rauwe groenten en fruit te leven. Ik moet ook wel als ik wil dat mijn darmen herstellen en weer op eigen kracht gaan werken. Lijkt me belangrijk, want zoals de Chinezen zeggen, de dood huist in de darmen. Gelukkig zal nee zeggen tegen al dat soort voedsel nu geen gevecht meer zijn, maar een simpele keuze.
En ja, fruit is ook niet goed als je candida hebt. Maar ik heb besloten nu te luisteren naar wat mijn lichaam aangeeft nodig te hebben en de candida te negeren. Ik ben er zó klaar mee, die stress om eten, de boosheid telkens wanneer ik iets nuttig wat de candida voedt. Dat is pas ongezond.
En laten we wel wezen; mocht ik straks van prana leren leven, iets wat ik van plan ben dit jaar nog te gaan proberen, dan geneest die candida vanzelf.
English version
Miraculous changes
A week or two ago I broke the fast. It was just three days of which 35 hours without water, but it was pretty intense. The first day I felt like I had flu, typical symptoms of detoxification. The second day I was super sick and constantly had the urge to vomit. My liver was trying to get rid of excess bile which ended in my stomach. Normally it comes with faeces, but my intestines are so damaged that something only comes out when I stuff so much food in there that there is no space left anymore. So I had to lend a hand and made a daily enema. The nausea stopped once I stopped drinking water. I wasn't thirsty at all, and I kept peeing.
During fasting I mostly stayed in bed, did some gentle yoga exercises and meditation, chanting and visualisations with the focus on living of prana. I also asked the help of angels. And while I was doing that, I also asked an angel for a nice partner, and one for a bigger house, and one for a good income, and yes, then I also asked for a large walk in closet. But I digress.
The 4th day I broke the fast and ate some fruit. That night I decided to fry some potato cubes with sea salt and rosemary, something I've done here regularly and what was my 'junkfood'. While I was doing that I found the smell not as nice as normal, and when I finally ate it, I felt sick immediately and just was disgusted by it.
Besides those potatoes, some chicken soup was the last cooked food I have eaten.
Because the potatoes are not the only thing that make me feel sick, whenever someone is cooking here I feel such a great aversion that I often leave the room.
The only thing I want to eat is fruit and carrots or salad.
Yesterday I went to Cusco, the big city, and all the food, all snacks, all I normally have a craving for, I looked at it now as if it's poison, and only thought: yuck.
Now it's not that I'm completely junk free. I hang mentally still in old patterns and think regularly about pizza. The difference is that I think about it, and think it would be nice but I do not really crave it they way I did before. It could be that if I were to take a bite of pizza I would not like it. But it could also be that I love it, so I will simply not risk it (mind you, I do not say never, but not in the close future). " So yes, the thought of pizza and hamburgers and Indian food is still there, even regularly, but the huge craving for it, that's gone.
In addition, the aversion to 'processed foods' high. Put a piece of pure chocolate with honey in front of me and I feel neutral, but put a twix or mars in front of me and I think 'tenon'.
Isn't that special? I fall every day from one surprise into another. Eroca is also surprised. She says she had to live on only steamed veggies and quinoa for a whole month before she began to experience what I am experiencing now.
I still don't really dare to believe it. I suppose if I will eat things like bread or cheese or fries, the cravings for it will be coming back, so I'm trying to live on raw veggies and fruits as long as I can. I have to if I want to restore my gut and have them to work on their own again. Seems important to me, because, as the Chinese say, death dwells in the intestines.
Fortunately, saying no to all that kind of food won't be a fight anymore, but a simple choice.
And yes, fruit is not good if you have candida. But I decided to listen to what my body says it needs and ignore the candida. I'm so done with that stress about eating, the feeling of anger whenever I do eat something which feeds the candida. Thát's unhealthy.
Anyway, if in the end I learn to live on light, it will heal the candida naturally.
Ik heb tijdens het vasten vooral veel in bed gelegen, milde yoga oefeningen gedaan en gemediteerd, gechant en gevisualiseerd met de focus op het leven van prana. En de hulp van engelen gevraagd. En toen ik toch bezig was, ook maar gelijk een engel om een leuke partner gevraagd, en eentje om een groter huis, en eentje om een goed inkomen, en ja, toen heb ik ook maar gelijk om een grote inloopkast gevraagd. Maar ik dwaal af.
De 4e dag brak ik het vasten en at wat fruit. Die avond besloot ik stukjes aardappel te bakken met wat zeezout en rozemarijn, iets wat ik hier regelmatig heb gedaan en wat mijn 'junkfood' was. Terwijl ik het stond te bakken vond ik het al niet zo lekker ruiken als normaal, en toen ik het at werd ik er ronduit misselijk van. Naast nog wat kippensoep, is dat het laatste gekookte voedsel wat ik genuttigd heb.
Want de aardappels zijn niet het enige wat me misselijk maakt; telkens wanneer men hier staat te koken haal ik mijn neus op. Mijn afkeer is zo groot dat ik er soms de ruimte om verlaat.
Nee, het enige wat ik nog wil eten is fruit en worteltjes of salade. Gisteren ging ik naar Cusco, de grote stad, en al het eten, alle snacks, alles waar ik normaal zo'n trek in heb- ik keek er nu naar alsof het vergif is en dacht alleen maar: bah.
Nu is het niet zo dat ik volledig junkvrij ben. Ik hang mentaal nog in oude patronen en denk regelmatig aan pizza. Het verschil is dat ik er aan denk, en denk dat het lekker zou zijn, maar ik heb er niet echt trek in zoals vroeger. Het zou kunnen dat als ik nu een hap pizza zou nemen, ik het helemaal niet meer lekker vind. Maar het zou ook kunnen dat ik het heerlijk vind, dus ik ga het simpelweg niet riskeren (let wel, ik zeg niet nooit, maar voorlopig in elk geval niet). Dus ja, de gedachte aan pizza en hamburgers en indiaas eten is er nog wel, regelmatig zelfs, maar de enorme trek erin, die is verdwenen.
Daarnaast is de afkeer van 'processed foods' groot. Zet me een stuk pure cacoa met honing voor mijn neus en ik sta er neutraal tegenover, maar zet me een twix of mars voor mijn neus en ik denk 'gatver'.
Is dat niet bijzonder? Ik val elke dag van de ene verbazing in de andere. Eroca is ook verbaasd. Ze zegt dat zij een maand lang op ALLEEN quinoa en gestoomde groenten moest leven voor ze begon te ervaren wat ik nu ervaar.
Ik durf het allemaal nog niet echt te geloven. Ik neem aan dat als ik weer dingen ga eten als brood of kaas of patat, de trek ernaar weer terugkomt, dus ik ga trachten zo lang mogelijk van rauwe groenten en fruit te leven. Ik moet ook wel als ik wil dat mijn darmen herstellen en weer op eigen kracht gaan werken. Lijkt me belangrijk, want zoals de Chinezen zeggen, de dood huist in de darmen. Gelukkig zal nee zeggen tegen al dat soort voedsel nu geen gevecht meer zijn, maar een simpele keuze.
En ja, fruit is ook niet goed als je candida hebt. Maar ik heb besloten nu te luisteren naar wat mijn lichaam aangeeft nodig te hebben en de candida te negeren. Ik ben er zó klaar mee, die stress om eten, de boosheid telkens wanneer ik iets nuttig wat de candida voedt. Dat is pas ongezond.
En laten we wel wezen; mocht ik straks van prana leren leven, iets wat ik van plan ben dit jaar nog te gaan proberen, dan geneest die candida vanzelf.
English version
Miraculous changes
A week or two ago I broke the fast. It was just three days of which 35 hours without water, but it was pretty intense. The first day I felt like I had flu, typical symptoms of detoxification. The second day I was super sick and constantly had the urge to vomit. My liver was trying to get rid of excess bile which ended in my stomach. Normally it comes with faeces, but my intestines are so damaged that something only comes out when I stuff so much food in there that there is no space left anymore. So I had to lend a hand and made a daily enema. The nausea stopped once I stopped drinking water. I wasn't thirsty at all, and I kept peeing.
During fasting I mostly stayed in bed, did some gentle yoga exercises and meditation, chanting and visualisations with the focus on living of prana. I also asked the help of angels. And while I was doing that, I also asked an angel for a nice partner, and one for a bigger house, and one for a good income, and yes, then I also asked for a large walk in closet. But I digress.
The 4th day I broke the fast and ate some fruit. That night I decided to fry some potato cubes with sea salt and rosemary, something I've done here regularly and what was my 'junkfood'. While I was doing that I found the smell not as nice as normal, and when I finally ate it, I felt sick immediately and just was disgusted by it.
Besides those potatoes, some chicken soup was the last cooked food I have eaten.
Because the potatoes are not the only thing that make me feel sick, whenever someone is cooking here I feel such a great aversion that I often leave the room.
The only thing I want to eat is fruit and carrots or salad.
Yesterday I went to Cusco, the big city, and all the food, all snacks, all I normally have a craving for, I looked at it now as if it's poison, and only thought: yuck.
Now it's not that I'm completely junk free. I hang mentally still in old patterns and think regularly about pizza. The difference is that I think about it, and think it would be nice but I do not really crave it they way I did before. It could be that if I were to take a bite of pizza I would not like it. But it could also be that I love it, so I will simply not risk it (mind you, I do not say never, but not in the close future). " So yes, the thought of pizza and hamburgers and Indian food is still there, even regularly, but the huge craving for it, that's gone.
In addition, the aversion to 'processed foods' high. Put a piece of pure chocolate with honey in front of me and I feel neutral, but put a twix or mars in front of me and I think 'tenon'.
Isn't that special? I fall every day from one surprise into another. Eroca is also surprised. She says she had to live on only steamed veggies and quinoa for a whole month before she began to experience what I am experiencing now.
I still don't really dare to believe it. I suppose if I will eat things like bread or cheese or fries, the cravings for it will be coming back, so I'm trying to live on raw veggies and fruits as long as I can. I have to if I want to restore my gut and have them to work on their own again. Seems important to me, because, as the Chinese say, death dwells in the intestines.
Fortunately, saying no to all that kind of food won't be a fight anymore, but a simple choice.
And yes, fruit is not good if you have candida. But I decided to listen to what my body says it needs and ignore the candida. I'm so done with that stress about eating, the feeling of anger whenever I do eat something which feeds the candida. Thát's unhealthy.
Anyway, if in the end I learn to live on light, it will heal the candida naturally.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
