Luxeproblemen
Blijf op de hoogte en volg Maaike
12 December 2013 | Peru, Pisac
Er is ooit uitgerekend dat je met een leven lang joggen 2 jaar ouder wordt, maar uit een andere berekening blijkt dat je daarvoor alles bij elkaar 2 jaar moet joggen.
Kijk, dat vind ik nou hilarisch. Vooral omdat het zo herkenbaar is. Ik probeer van alles perfect te doen om langer gezond te kunnen leven, maar ben daarbij vaak zo hard voor mezelf dat al het plezier verdwijnt en ik kan me zo voorstellen dat de stress die het met zich meebrengt mijn leven weer wat jaren inkort. Daarnaast, lachen maakt ons gezonder en verlengt ons leven. En ik maar dingen doen die me het lachen doen vergaan omdat ik zo nodig gezond oud wil worden.
Maar goed, het gaat uiteindelijk natuurlijk om balans, ook hier weer. Ik vind het lastig te vinden, die balans. Kijk mij hier nu zitten, helemaal uitgehongerd omdat ik zo nodig moet vasten van mezelf om gifstoffen de kans te geven mijn lichaam te verlaten. Waarom moet dat nou weer zo extreem, kan dat niet anders? Ik moet zeggen, niet eten was een stuk makkelijker in de tijd dat ik nog 5 gram wiet per dag weg rookte. Als ik honger had stak ik gewoon een joint op, en dan nog een paar, totdat ik weer lekker in slaap viel. En als ik dan wakker werd herhaalde ik die procedure gewoon weer.
Nu is alles anders. Ik mag niet eten van mezelf, kan niet slapen maar voel me door het gebrek aan voedsel te zwak om ook maar iets te doen. Ik heb mijn tijdschriften al 100x uitgelezen, de internetstick is net weer door anderen in gebruik genomen en mij rest niets dan het schrijven van dit blog op mijn laptop. Wat een bagger.
En toch; ik kies ervoor om niet te eten, terwijl veel mensen op de wereld die keuze helemaal niet hebben en gewoon niets te eten hebben. Ik ben gewoon even naar de andere kant van de wereld gereisd om gezond te worden en te groeien, terwijl veel mensen hun dorp of stad, laat staan hun land, nooit verlaten. Om maar niet te spreken over het feit dat heel veel mensen helemaal geen laptop hebben om op te schrijven.
Die struggle om balans, wat een luxeprobleem is het eigenlijk! Ik kan er maar beter om lachen.
English version
Luxury problems
Someone once calculated that with a life long jogging you'll live 2 years longer, but another calculation showed that for that result you need to jog 2 years in total.
I find that hilarious. Especially since it is so recognizable. I try to do everything perfect so I can live a longer life in good health, but am often so hard on myself that it costs a lot of stress, which probably shortens life and certainly isn't good for my health. And then to realize that laughing makes you healthier and live longer! And I keep doing things that keep me from laughing.
Well, in the end it is all about balance, also in this. But I find it hard to find, balance. Look at me now, completely starving because I choose not to eat to eliminate toxins from my body. Why does it have to be so extreme, can't it be different? I have to admit, not eating was much easier when I still smoked 5 grams of weed a day. When hungry I would just light a joint, and then another one, until I would fall asleep. And when I would wake up, I would repeat that process.
Now everything is different. I don't allow myself to eat, I can't sleep but am too weak by the lack of food to get up and do something. The internet stick is used by someone else, and all that leaves me is this blog to write. What a shit.
But still; I choose not to eat, while others don't have that choice and just have no food to eat. I just traveled to the other side of the world to become healthy and grow, while many others never get to leave there village, city or country. Let alone that many people don't have a laptop to write on.
To find balance, what a luxury problem it is! I better just laugh about it.
Kijk, dat vind ik nou hilarisch. Vooral omdat het zo herkenbaar is. Ik probeer van alles perfect te doen om langer gezond te kunnen leven, maar ben daarbij vaak zo hard voor mezelf dat al het plezier verdwijnt en ik kan me zo voorstellen dat de stress die het met zich meebrengt mijn leven weer wat jaren inkort. Daarnaast, lachen maakt ons gezonder en verlengt ons leven. En ik maar dingen doen die me het lachen doen vergaan omdat ik zo nodig gezond oud wil worden.
Maar goed, het gaat uiteindelijk natuurlijk om balans, ook hier weer. Ik vind het lastig te vinden, die balans. Kijk mij hier nu zitten, helemaal uitgehongerd omdat ik zo nodig moet vasten van mezelf om gifstoffen de kans te geven mijn lichaam te verlaten. Waarom moet dat nou weer zo extreem, kan dat niet anders? Ik moet zeggen, niet eten was een stuk makkelijker in de tijd dat ik nog 5 gram wiet per dag weg rookte. Als ik honger had stak ik gewoon een joint op, en dan nog een paar, totdat ik weer lekker in slaap viel. En als ik dan wakker werd herhaalde ik die procedure gewoon weer.
Nu is alles anders. Ik mag niet eten van mezelf, kan niet slapen maar voel me door het gebrek aan voedsel te zwak om ook maar iets te doen. Ik heb mijn tijdschriften al 100x uitgelezen, de internetstick is net weer door anderen in gebruik genomen en mij rest niets dan het schrijven van dit blog op mijn laptop. Wat een bagger.
En toch; ik kies ervoor om niet te eten, terwijl veel mensen op de wereld die keuze helemaal niet hebben en gewoon niets te eten hebben. Ik ben gewoon even naar de andere kant van de wereld gereisd om gezond te worden en te groeien, terwijl veel mensen hun dorp of stad, laat staan hun land, nooit verlaten. Om maar niet te spreken over het feit dat heel veel mensen helemaal geen laptop hebben om op te schrijven.
Die struggle om balans, wat een luxeprobleem is het eigenlijk! Ik kan er maar beter om lachen.
English version
Luxury problems
Someone once calculated that with a life long jogging you'll live 2 years longer, but another calculation showed that for that result you need to jog 2 years in total.
I find that hilarious. Especially since it is so recognizable. I try to do everything perfect so I can live a longer life in good health, but am often so hard on myself that it costs a lot of stress, which probably shortens life and certainly isn't good for my health. And then to realize that laughing makes you healthier and live longer! And I keep doing things that keep me from laughing.
Well, in the end it is all about balance, also in this. But I find it hard to find, balance. Look at me now, completely starving because I choose not to eat to eliminate toxins from my body. Why does it have to be so extreme, can't it be different? I have to admit, not eating was much easier when I still smoked 5 grams of weed a day. When hungry I would just light a joint, and then another one, until I would fall asleep. And when I would wake up, I would repeat that process.
Now everything is different. I don't allow myself to eat, I can't sleep but am too weak by the lack of food to get up and do something. The internet stick is used by someone else, and all that leaves me is this blog to write. What a shit.
But still; I choose not to eat, while others don't have that choice and just have no food to eat. I just traveled to the other side of the world to become healthy and grow, while many others never get to leave there village, city or country. Let alone that many people don't have a laptop to write on.
To find balance, what a luxury problem it is! I better just laugh about it.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
