Monsters

Eroca is een weekend weg en heeft de internetstick meegenomen. (En ik voorheen maar denken dat hier niets te doen is- nou, dit zal me leren.)

Omdat mijn telefoon hier niet werkt en ik in gesprek was met 2 mensen op couchsurfing en facebook om af te spreken dit weekend, ga ik op zoek naar een internetcafé hier in het dorp. De eerste die ik binnenloop staat vol computers met kinderen erachter, maar de dame die er werkt zegt doodleuk dat ze geen internet hebben. De tweede zegt ook geen internet te hebben. De derde en laatste optie heeft wel internet, maar zegt dat alle computers bezet zijn. 'Hoe lang moet ik wachten?' vraag ik, en ze antwoordt dat ik een half uur moet wachten. Goed, dat doe ik dan maar. Ik ga op een bankje in het park zitten. Chocolate, de sjamaan hond met 2 verschillende kleuren ogen van Eroca, wijkt geen moment van mijn zijde en het is best te doen met z'n tweetjes.

Na een half uur ga ik het internetcafé weer in. De computers zijn nog steeds bezet en het lijkt niemand te interesseren dat ik online wil. Er staan ook geen stoelen, dus ga ik op de grond zitten, vastbesloten een computer te pakken te krijgen. Er zitten alleen maar kinderen achter die nutteloze dingen aan het doen zijn. Pas na nog eens drie kwartier krijg ik eindelijk een computer aangeboden. Na 5 minuten ben ik klaar. Ik geef de dame haar geld en bedank vriendelijk, al verdient ze het niet. Onderweg naar huis kom ik een dame tegen die op straat aan het koken is en dat eten verkoopt. Het ruikt heerlijk. 'Wat kookt u?' vraag ik haar. Het enige antwoord wat ik krijg is een hoofdschuddend nee, blijkbaar mag ik het niet kopen.

Bloedchagerijnig kom ik thuis. Ik eet een hele komkommer en maak een pan verse tomatensoep. Terwijl ik met de staafmixer de soep pureer, schiet het purerende deel los en vliegt alles in het rond. Ik repareer het en doe nog een poging. Hierbij valt een knop uit het apparaat zo in de soep. Wtf!

Vervolgens stoot ik 2x mijn hoofd aan de deurpost (de deuren zijn hier zo klein dat ik moet bukken om erdoor te kunnen) en stap bijna met mijn blote voeten in een naaktslak, wat me eraan doet herinneren dat ik hier niet met blote voeten rond moet lopen. 'Ik ben er HELEMAAL klaar mee!' schreeuw ik de slak toe. Om vervolgens bij de wc een enorme metallic blauwe duizendpoot tegen te komen. Wanneer ik daarna mijn kamer inloop, is een reusachtige kakkerlak bezig in mijn schoen te kruipen. Ik twijfel of ik om hulp zal roepen of hem zelf van kant zal maken, en omdat er verder niemand thuis is, kies ik noodgedwongen voor het laatste. Wanneer ik er met het tijdschrijft Happinez een flink mep op geef breekt hij doormidden en valt een spartelende kakkerlakhelft in mijn schoen. 'Dat doe je gewoon expres!' zeg ik nog, maar hij hoort me al niet meer.

'Ik kan maar beter naar bed gaan,' denk ik bij mezelf, 'vandaag is duidelijk niet mijn dag.' Wanneer ik in bed lig word ik getergd door een zoemende strontvlieg en een scala aan muggen. 'Ik heb er geen zin meer in,' zucht ik. 'Ik doe mijn oordoppen in!'
Om de volgende dag wakker te worden met een hoofd vol muggenbeten. Ik lijk wel een uitlopende aardappel.

Ja, Peru zit vol met kleine monsters.