Kerstdiner
Blijf op de hoogte en volg Maaike
04 Januari 2014 | Peru, Pisac
Vandaag neemt Eroca me mee naar het stuk land wat ze gekocht heeft en 2 gebouwen op gebouwd heeft. Het is een wandeltocht van 20 minuten, maar mijn hemel, wat voor één. We struinen langs afgronden, over rollende stenen, door smalle paadjes met brandnetels en cactussen, over water en door koeienstront. Eroca huppelt overal doorheen alsof het niets is, maar ik verlies regelmatig mijn evenwicht en val één keer zelfs met één been de afgrond in. Dan gaat het ook nog regenen en ik besluit mijn regenponcho aan te doen, maar slim is dat niet. Ik raak erin verstrikt, het ding waait in mijn gezicht, ik zie geen bal en kan me nergens aan vasthouden. Het is geen gezicht.
Anyway, ik overleef het en wanneer we aankomen gaan we in de tipi zitten en leert Eroca me de 5 tibetaanse rites. Eroca met haar 60 jaar doet het alsof het niets is terwijl ik bijna mijn rug breek. Weer iets om te oefenen dus.
We praten over haar relatie met Jerome, met wie ze deze ochtend weer eens flinke ruzie had. Vandaag vertrekt hij naar Europa en hoewel hij nog in de illusie leeft dat ze weer samen zullen komen, weet Eroca dat het over is. Ze heeft eruit gehaald wat erin zat, is gegroeid en weet dat het tijd is om dit hoofdstuk af te sluiten.
Daarna praten we over hoe het met mij gaat. Ik vertel haar over hoe ik me sinds kerst eenzaam en ongezien voel. Hoe er kerstavond wat voorviel met de genodigden bij ons thuis, wat een hoop oud zeer in mij triggerde. Het voorval was zo klein en onbeduidend dat het niemand opviel, maar voor mij bracht het een berg oud zeer op. Hoe ik aan tafel zat tijdens het kerstdiner en razend was, zo laaiend dat ik sommige mensen een aardappel in hun gezicht wilde smijten. Maar ik zat daar met een glimlach, deed na afloop netjes de afwas en vertrok toen naar mijn kamer.
Eroca vertelt op haar beurt hoe er in de dagen voor dat diner spanning hing tussen haar en Jerome, en hoe ze haar best deed hem niet boos te maken. Hoe ze eigenlijk woest was, maar zichzelf opzij zette en hem kalm probeerde te houden met humor en lief zijn. Maar dat ze hem tijdens dat diner eigenlijk wel kon killen.
Eroca zegt ´eigenlijk hadden we allebei gewoon onze boosheid moeten uiten en iedereen moeten vertellen hoe we ons voelden, zou dat niet geweldig zijn geweest?´ We kijken elkaar aan en barsten in lachen uit. Volgende keer, denken we allebei, volgende keer is dat wat precies wat we zullen doen.
English version
Christmas dinner
Today Eroca takes me to the piece of land she bought and build 2 Moloca's on. It's a walk of 20 minutes, but my god, what a walk. We pass abyss, rolling stones, small paths with cactus, over water and through cow poo. Eroca jumps and dances through everything as if it is nothing, but I keep losing my balance and once even fall with one leg in the abyss. Then it starts to rain and I think it's a great idea to put my rain poncho on, but it's not. I get lost in it, the thing blows into my face, I can't see shit and can't hold on to something because I have this big peace of plastic around me.
Anyway, I survive and when we arrive we sit down in one of the moloca's. Eroca teaches me the 5 Tibetan rites. Eroca with her 60 years does them as if it is nothing while I almost break my back. Another thing to practice.
We talk about her relationship with Jerome, who she had a big fight with this morning. In a few days he'll leave to Europe and even though he still lives with the illusion they will be back together, Eroca knows it's over. She got out of it what was in it, grown and knows it is time to close this chapter.
After that we talk about me. I tell her that since Christmas I feel lonely and unseen. How with Christmas something happened and the behavior of the people we had invited for dinner triggered lots of old pain in me. How I sat at the table while having dinner all together and how I was SO mad, so angry that I wanted to trow potatoes into peoples face. But I sat there with a smile, did the dishes and disappeared to my room.
Then Eroca tells me how in the days before that dinner there was tension between her and Jerome, and how she put herself aside and tried everything not to make him explode. Being sweet, making jokes, etc. But while we had dinner, she actually wanted to kill him.
Eroca says; 'you know what? We should have shown how mad we were and have expressed how we felt! Wouldn't that have been fantastic?' We look at each other and burst out laughing. Next time, we both think, next time that's exactly what we'll do.
Anyway, ik overleef het en wanneer we aankomen gaan we in de tipi zitten en leert Eroca me de 5 tibetaanse rites. Eroca met haar 60 jaar doet het alsof het niets is terwijl ik bijna mijn rug breek. Weer iets om te oefenen dus.
We praten over haar relatie met Jerome, met wie ze deze ochtend weer eens flinke ruzie had. Vandaag vertrekt hij naar Europa en hoewel hij nog in de illusie leeft dat ze weer samen zullen komen, weet Eroca dat het over is. Ze heeft eruit gehaald wat erin zat, is gegroeid en weet dat het tijd is om dit hoofdstuk af te sluiten.
Daarna praten we over hoe het met mij gaat. Ik vertel haar over hoe ik me sinds kerst eenzaam en ongezien voel. Hoe er kerstavond wat voorviel met de genodigden bij ons thuis, wat een hoop oud zeer in mij triggerde. Het voorval was zo klein en onbeduidend dat het niemand opviel, maar voor mij bracht het een berg oud zeer op. Hoe ik aan tafel zat tijdens het kerstdiner en razend was, zo laaiend dat ik sommige mensen een aardappel in hun gezicht wilde smijten. Maar ik zat daar met een glimlach, deed na afloop netjes de afwas en vertrok toen naar mijn kamer.
Eroca vertelt op haar beurt hoe er in de dagen voor dat diner spanning hing tussen haar en Jerome, en hoe ze haar best deed hem niet boos te maken. Hoe ze eigenlijk woest was, maar zichzelf opzij zette en hem kalm probeerde te houden met humor en lief zijn. Maar dat ze hem tijdens dat diner eigenlijk wel kon killen.
Eroca zegt ´eigenlijk hadden we allebei gewoon onze boosheid moeten uiten en iedereen moeten vertellen hoe we ons voelden, zou dat niet geweldig zijn geweest?´ We kijken elkaar aan en barsten in lachen uit. Volgende keer, denken we allebei, volgende keer is dat wat precies wat we zullen doen.
English version
Christmas dinner
Today Eroca takes me to the piece of land she bought and build 2 Moloca's on. It's a walk of 20 minutes, but my god, what a walk. We pass abyss, rolling stones, small paths with cactus, over water and through cow poo. Eroca jumps and dances through everything as if it is nothing, but I keep losing my balance and once even fall with one leg in the abyss. Then it starts to rain and I think it's a great idea to put my rain poncho on, but it's not. I get lost in it, the thing blows into my face, I can't see shit and can't hold on to something because I have this big peace of plastic around me.
Anyway, I survive and when we arrive we sit down in one of the moloca's. Eroca teaches me the 5 Tibetan rites. Eroca with her 60 years does them as if it is nothing while I almost break my back. Another thing to practice.
We talk about her relationship with Jerome, who she had a big fight with this morning. In a few days he'll leave to Europe and even though he still lives with the illusion they will be back together, Eroca knows it's over. She got out of it what was in it, grown and knows it is time to close this chapter.
After that we talk about me. I tell her that since Christmas I feel lonely and unseen. How with Christmas something happened and the behavior of the people we had invited for dinner triggered lots of old pain in me. How I sat at the table while having dinner all together and how I was SO mad, so angry that I wanted to trow potatoes into peoples face. But I sat there with a smile, did the dishes and disappeared to my room.
Then Eroca tells me how in the days before that dinner there was tension between her and Jerome, and how she put herself aside and tried everything not to make him explode. Being sweet, making jokes, etc. But while we had dinner, she actually wanted to kill him.
Eroca says; 'you know what? We should have shown how mad we were and have expressed how we felt! Wouldn't that have been fantastic?' We look at each other and burst out laughing. Next time, we both think, next time that's exactly what we'll do.
-
04 Januari 2014 - 22:31
Laura:
:-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
