San pedro cactus / Huachuma

Op 3 januari besluit ik om een huachuma ceremonie te doen. Op Eroca's land en zij zal me begeleiden. Maria, die hier tijdelijk woont, besluit ook mee te doen. De cactus heb ik een tijdje geleden al gekocht in Cusco. Het was nog een enorm gesjouw om dat ding mee te krijgen, vraag me niet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen. Gezamenlijk hebben we de cactus geschild en gekookt, zo'n acht uur lang. De stinkende vloeistof die overbleef is hetgeen de magie moet brengen.

We staan die ochtend als altijd om 5 uur op om ons agnihotra ritueel te doen. Rond 10 uur vertrekken we met wat proviand en uiteraard de huachuma naar Eroca's land. Ik sterf inmiddels van de honger, maar we mogen niets eten. Aangekomen gaan we in de tipi zitten en doen een ritueel. We leggen onze intenties in de huachuma.
Ik stel 2 vragen; laat me zien waar de emotionele oorzaak van de candida ligt, en laat me zien waarom ik niet de juiste partner tegenkom. Ik drink de walgelijke vloeistof met moeite op, een enorme beker vol. Dit is écht smerig, dit doe ik niet gauw nog een keer.
Het is de truc om het een uur lang binnen te houden- kots je het eerder uit, dan werkt het niet. En dus zitten Maria en ik een uur lang in concentratie om maar niet te kotsen. Na dat uur vliegt Maria naar buiten, bij mij komt het een half uur later.

En dan slaat het in als een bom. Ik zie in prachtige kleuren en figuren de hele jungle langskomen. Oude inca beschavingen laten hun gezicht zien. De bergen komen tot leven. Ik hoor de geest van de huachuma. Wauw.
Maar het meest bijzonder is nog wel hoe ik plotseling één ben met de natuur. Ik hoor de vogels, de bijen, alles om me heen. Ik hoor haarscherp hoe alles op elkaar reageert, hoe alles één is, hoe alles met elkaar communiceert. Wanneer de ene vogel fluit, reageert er een ander, waarop er weer een ander reageert, iets wat doorgaat tot in het oneindige. Zo magisch! Spinnen lopen over me heen, bijen zoemen rond mijn hoofd, maar ik voel geen angst. Alles IS.

Een tijdje later komt Eroca bij me zitten. Ik vertel haar over een goede vriend die verliefd op me is, maar voor wie ik niet hetzelfde voel. We praten een tijdje over hem. Ik zeg 'ik denk steeds, er moet wel iets mis met hem zijn, dat hij van mij houdt.' 'Waarom denk je dat?' vraagt Eroca. Ik zit een tijdje na te denken. 'Nou gewoon,' zeg ik, 'omdat ik beschadigd ben en moeilijk enzo.' Eroca lacht. 'Jij bent de makkelijkste persoon met wie ik geleefd heb,' zegt ze. 'Je doet dingen die anderen onredelijk, boos en hysterisch maken, zoals het presence proces en dagenlang vasten, dingen die heel zwaar zijn. Jij doet ze gewoon en ik merk er niets van.'

Ik zit een tijdje na te denken en opeens laat de huachuma het inzicht voor mijn gezicht bungelen. 'Er is helemaal niets mis met hem,' roep ik uit, 'ik ben het zelf! Geen wonder dat ik niemand ontmoet. Ik geloof al jaren en jaren dat mensen die van mij houden niet goed bij hun hoofd zijn!' Het bizarre en het simpele ervan raakt me zo dat ik lach en huil tegelijk. Ik zie waar dit valse geloof vandaan komt, het zaadje is geplant door mijn pleegmoeder toen ik 16 jaar oud was, die er keer op keer op hamerde dat ik zo beschadigd en ongezond was. Alsof we niet allemaal beschadigd zijn! Ik echt niet erger dan anderen, ik ben niet uniek. 13 jaar lang heb ik dit gelooft. Het is mooi geweest zo. Dit is van haar, niet van mij- ik laat het los.

De trip duurt 12 uur, en er komen allerlei inzichten langs. Ik zie wie ik in essentie ben, ik zie de onschuld, de zachtheid, hoe graag ik wil geven, hoe lief ik eigenlijk ben. Ik ben er zelf verbaasd over. Waarom kan ik dit normaal niet zien? Omdat het pijn doet, omdat er zoveel lagen overheen gegroeid zijn, ik zo verhard ben. Al is dat de laatste jaren beetje bij beetje af aan het brokkelen en kom de zachtheid steeds meer terug, langzaam.

Al met al is het een bijzondere en leerzame ervaring, en ik ben immens dankbaar voor de inzichten die ik heb opgedaan. Ik leer hier zoveel! Ik wil nog lang niet naar huis.