Naar huis

Ik ben 107 dagen op reis geweest.

Heb inclusief vluchten 3500 euro uitgegeven. Exclusief vluchten 2350 euro, dus per dag 22,00 euro. Dit is inclusief alles: verblijf, eten, reiskosten, excursies, duiklessen en souvenirs. Van deze 107 dagen heb ik waarschijnlijk een week in bussen gezeten, 1,5 dag in taxi's, 1 volle dag in pick-up trucks, een paar uur in fietstaxi's, een paar uur in tuktuks, 1 volle dag op boten, bijna 30 uur in het vliegtuig (terugreis inbegrepen) en 4 uur op een paard.

Ik heb geslapen in 16 hostels, 3 casa particulares, 4 hotels (waarvan 2 gratis), 3x gecouchsurft (uiteraard ook gratis). Elke 4,65 dagen van plek gewisseld.

En een compliment gekregen wat ik sindsdien niet meer ben vergeten: 'I've never seen someone making new friends as fast and easy as you do.'

Zoveel gezien, zoveel gedaan.
Maya ruine Tikal, Maya ruine Tulum, Cenotes, laguna van 7 kleuren, laguna Atitlan, Semuc Champey, vrijwilligerswerk in jungle, hotsprings, vulkanen. De mooiste stranden ter wereld, grotten vol spoken en vleermuizen, grootste moeras van Cuba, koloniale steden, gedoken, gesnorkeld. Geslapen in hangmatten, 's nachts in zee gezwommen, vallende sterren op mijn verjaardag. Bijzondere dieren gezien, honderden mensen ontmoet. Aangevallen door een enorme vogel, gebeten door zandvlooien, muggen, mieren, kwallen en andere rare dingen. Uit kokosnoten gedronken (en een kokosnoot op iemands hoofd zien vallen), een levende zeester in mijn handen gehad, oog in oog gestaan met een krokodil, voor apen gezorgd en papegaaien op mijn hoofd gehad die dachten dat mijn haar een nest was. Een aap gecastreerd zien worden. Vreemde dingen gegeten, ontelbare cocktails gedronken, 6 keer diarree gehad en één keer een hele week ziek geweest. Salsa gedanst, wat Spaans geleerd, gelift in Guatemala en Nicaragua. Leukste verstoppertje ever gespeeld, onder overvolle sterrenhemel geslapen...

Centraal Amerika; de plek waar varkens de weg blokkeren, kinderen langs de snelweg spelen, jongleurs midden op het kruispunt hun ballen op staan te gooien. Waar mensen vriendelijk zijn en warm, bulderend lachen en leven alsof het geen kunst is. Waar je met zijn allen in een bus gepropt wordt met je bagage op het dak. Waar je je wc papier in een prullenbak gooit en niet door de wc spoelt. Waar de douches koud zijn en de elektriciteit onbetrouwbaar. Waar honden en katten op straat leven, kinderen zware arbeid verrichten, seksuele voorlichting taboe is en God verheerlijkt wordt. Waar men zijn auto's verlicht alsof het kermisattracties zijn, elke dag bonen eet en om 7 uur 's ochtends kip staat te barbecueën, tussen stukken plastic die maar gelijk mee op de barbecue verbrand worden. Waar mannen je niet met rust laten maar tevens heel hoffelijk kunnen zijn. Waar je in taxi's per persoon betaald. Waar de muziek altijd hard staat, waar er meer kerken zijn dan straatkinderen, waar mensen nog in klederdracht lopen, waar het contrast tussen arm en rijk gigantisch is. Waar al het afval op straat wordt gegooid maar waar ook de natuur op haar mooist is- nog wel. De plek waar ondanks alle armoede, gedanst wordt.

Was het een helende reis? Ja en nee. Op het eerste gezicht lijkt niets veranderd en toch is alles nu anders. Geen proces is voltooid, maar veel leerprocessen zijn in gang zijn gezet. Ik ben dankbaar voor alle zaadjes die geplant zijn en met zorg zal ik ze water blijven geven, ook als ik weer thuis ben.

Thuis. Ik kom eraan!