Havana

En toen was het 22 oktober en zat ik, na vele uren vertraging, in het vliegtuig naar Cuba. Het was de langste maar tevens ook de mooiste vlucht die ik ooit heb meegemaakt; om een zonsondergang te zien van boven de wolken, is fantastisch. De mooiste kleuren op een bed van slagroomschaapjeswolken. Het duurde eindeloos en het turquiose, paars, groen en roze nam honderden tinten aan onderweg, het was alsof ik door een sprookje vloog.

Eenmaal gearriveerd bleek mijn bagage nog in Duitsland te zijn en pas op vrijdag aan te komen. Ik had al zo'n voorgevoel toen ik nog in A'dam was! Ik raakte compleet in paniek; mijn pil, mijn make-up, de opladers, kleding! Ik liep op bergschoenen en in een lange broek met shirt en vest en het was 30 graden. Ik vond het al eng genoeg om hier te zijn, en om dan ook nog zo uit mijn comfortzone te worden gerukt, haalde mijn grootste angsten naar boven. Komt bij dat in Cuba niets te krijgen is, en wat er wel is, is stervensduur, soms wel 3x zo duur als in Nederland.

Mijn taxi naar het hostel was zo'n prachtige oude Amerikaanse auto. Wel een beetje vergaan inmiddels; de ramen vlogen er bijna uit en er zat nog amper vulling in de zittingen. Dus daar ging ik, rammelend en bonkend de stad door. Onderweg zag ik Russische trucks gevuld met mensen, vele lifters en ontelbare palmbomen. Mijn taxichauffeur besloot opeens een wedstrijd te houden met een andere taxichauffeur, de idioot. Terwijl ik mijn hart vasthield, reden we Havana in.

Eenmaal in het hostel aangekomen ging ik op het dakterras zitten om een cocktail te drinken tegen de schrik. Vliegt er opeens een ENORME kakkerlak in mijn gezicht! Leo de heldhaftige barman sprong op en trapte hem dood terwijl ik nog stond te gillen.... de staf hier had uiteraard de grootste lol. Zelf vond ik het wat minder amusant, en niet lang daarna ben ik uitgeput mijn bed ingedoken.
Tot zover de eerste avond.

Welkom in Cuba!