Tulum, Akumal & Bacalar

Ik verblijf in totaal 12 dagen in Tulum. Vanuit daar ga ik meermalen snorkelen in Akumal, maar lijk de enige te zijn die geen schildpadden tegenkomt in het water. Wel een hoop andere bijzondere dingen, vreemde vissen en koraal. De stranden zijn hier overal prachtig en het water helder en warm.

Mijn verjaardag vier ik met mensen die ik niet ken, wat een beetje vreemd is. Maar er wordt voor me gezongen en de barman geeft me gratis cocktails, dus ik voel me toch een beetje jarig. 's Nachts vertrekken we naar een strandfeest, maar dat blijkt tegen te vallen; het feest is aan het strand maar we mogen het strand niet op. En dus banen we ons een weg door de jungle naar een ander strand waar niemand te bekennen is, trekken onze kleding uit en duiken in zee. Ik zwem regelrecht in een enorme plant die aanvoelt als een brandnetel- hoera!
De sterrenhemel is indrukwekkend en er vallen meerdere sterren naar beneden. Het is een magische nacht.

Een paar dagen later ga ik zwemmen/snorkelen in cenotes. Cenotes zijn grotten waar je kunt zwemmen, en het is echt prachtig. Wel een beetje koud, maar vooruit; ik krijg er gratis spa-vissen bij die mijn dode huidcellen opeten, dus ik klaag niet. Ik kon helaas geen foto's maken, dus als je wilt zien hoe geweldig het was moet je even googelen op cenotes Tulum.

Mijn laatste nacht in Tulum ga ik uit in de plaatselijke disco. Op blote voeten dans ik de nacht door op muziek van minstens 10 jaar geleden (denk 50 cent, eminem etc), iets wat ik normaal gesproken zou ontwijken, maar hier gaan alle remmen los en ga ik compleet uit mijn dak, samen met 2 mannen die in het mijn hostel heb ontmoet. Zij reizen met een busje en ik grijp mijn kans en vraag of ik een stuk met ze mee mag reizen.

En dus vertrekken we samen met nog een andere jongen uit het hostel de volgende dag naar een hostel in Bacalar, een dorpje waar niets te doen is en waar geen toeristen zijn. Maar dat hostel! We krijgen een huisje aan het meer van zeven kleuren (en ja, dit meer heeft echt 7 kleuren en is het mooiste meer dat ik ooit heb gezien). Het hele terrein is geweldig, hangmatten en sfeervolle kleurrijke lampen, zelfs de wc is mooi. Drie dagen lang word ik 's ochtends wakker aan dit meer met haar heldere warme water en prachtige waterlelies, en ik voel me gelukkig dat ik dit mee mag maken. Ik kook elke dag drie maaltijden voor ons allemaal en verveel me dan ook helemaal niet; ik zou zo best heel lang mijn tijd kunnen spenderen.

Helaas zijn de twee mannen van het busje minder leuke persoonlijkheden dan gedacht en de sfeer verandert gaandeweg. Hun gedrag, kritiek en commentaren roept veel oud zeer in mij op en ik barst in die paar dagen wel 3 keer in tranen uit. Ik voel me uiteindelijk onveilig, eenzaam en verdrietig. Het laat me voor de zoveelste keer afvragen waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben; ik heb hier fantastische momenten maar weegt het op tegen de angst, de stress en het gevoel alle vaste grond onder mijn voeten kwijt te zijn? Ik ben veel meer aan het overleven dan aan het leven. En toch wil ik niet opgeven. Ik wil niet terug naar de deprimerende winter in Nederland. We gaan gewoon maar door, wie weet wat morgen zal brengen?