Laguna Atitlan/San Pedro

Om van Pana, waar we aankomen met de chickenbus, in San Pedro te komen, moeten we per boot het meer Atitlan (volgens National Geographic het mooiste meer ter wereld) oversteken. Dat is vrij heftig want dit meer kan zo wild zijn als de zee. Niemand weet hoe diep het meer is. Er ligt een oude Maya stad in het water en er gaan mythes rond over een Maya prins en prinses die hier ooit verdronken zijn en nu anderen laten verdrinken. Het is ook wel spookachtig, omringd met vulkanen en halve dagen in mist gehuld.

We komen in het donker in San Pedro aan. Wat is het er leuk! De sfeer is heel relaxed en alles is super goedkoop. We nemen een privé kamer met badkamer met heet water en wifi, gewoon omdat het kan; we betalen er 3,50 pp voor per nacht. Uit eten gaan doen we voor 5,00 euro (voorgerecht, hoofdgerecht en drinken). Dat is dus nog duurder dan de kamer.

Uiteindelijk wordt dit de plek waar ik de speciale dagen 21-23 december doorbreng, en dat voelt goed. In de ochtend van 21 december sta ik om 6.00 uur op om een Maya ritueel bij te wonen. Het vindt plaats op een rots met uitzicht over het meer. De energie voelt er prettig en we zien er de zon opkomen tussen de omliggende vulkanen door.
Het ritueel doet me denken aan wat heksen doen; ook zij werken met cirkels, roepen de 4 windrichtingen aan, werken met de elementen vuur, wind, water en aarde. Er gebeurt iets heel bijzonders; zodra de sjamaan de wind aanroept, begint het stevig te waaien. Dit is om onze zielen schoon te vegen, zegt hij, en het zal aanhouden tot aan de 24e. Achteraf gezien klopt dat inderdaad; de wind gaat daarna pas weer liggen. Helaas kan ik niet het hele ritueel bijwonen, ik ben nog steeds ziek van dat nare koekje en ren halverwege het ritueel terug naar mijn kamer.

's Avonds vindt er een authentiek Mayan balspel plaats. Dat is behoorlijk indrukwekkend; jongens met schmink beschilderd schreeuwen en brullen alsof ze elkaar willen vermoorden. De bal mag alleen met bepaalde lichaamsdelen aangeraakt worden. Het ziet er eigenlijk best leuk uit.
Tevens wordt er een nieuw mayabeeld onthuld waar een eeuwigheid aan gewerkt is. In een enorme steen is een vrouw uitgehouwen die moeder aarde voor moet stellen, en aan de zijkanten staat een inscriptie in maya tekens die ik dus niet kan lezen helaas. Ik vind het leuk dat ze nog steeds dit soort dingen maken.

Later duiken we een bar in met live muziek en een gezellige sfeer. Zoals door de Maya's al was voorspeld, valt de elektriciteit continue uit en gaat na een tijdje helemaal niet meer aan. Het brengt zo'n knusse sfeer, en even voelt het alsof we honderden jaren terug in de tijd zijn.

Omdat Hubert zijn enkel verstuikt en een local ons vertelt over een vrouw die mensen geneest, gaan we daar naartoe. Opeens sta ik in iemands vervallen overvolle slaapkamer, en niemand lijkt dat erg te vinden. Het oude kleine vrouwtje met een enorme bochel nodigt Hubert uit om op bed te gaan zitten en gebruikt Jade en haar handen om hem te genezen. 10 minuten later is ze klaar en heeft hij geen pijn meer. Hoe bijzonder is dat? Ik vraag haar waar ze dat geleerd heeft. Ze brabbelt iets over dat ze zo geboren werd, ze kwam op een bepaalde manier ter wereld (misschien bedoelt ze dat ze met de helm op werd geboren maar ik weet het niet zeker) en de mensen wisten daardoor meteen dat zij een 'heler' zou zijn in haar leven.

Na een tijdje begint Hubert me steeds meer op mijn zenuwen te werken en weer sta ik voor de keuze; ga ik voor een gevoel van veiligheid en doe ik de dingen met iemand samen, zelfs als ik diegene niet graag (meer) om me heen wil hebben? Of ga ik de confrontatie aan en ga ik de dingen alleen doen? Ik kies ervoor om nu eindelijk de dingen alleen te gaan doen. En dus ga ik alleen ontbijten, alleen aan het water zitten, alleen lunchen, alleen dineren. En besluit ik om alleen verder te reizen naar het volgende land.